وبلاگ دست نوشته
» نگاه داروینی به عشق
نگاه داروینی به عشق
آیا عشق وجود دارد؟
چارلز داروین از سوی دوستانش به عنوان انسانی خوب اما نچسب توصیف می شد.زمانی که وی نظریه معروف تکامل را ارایه کرد بسیاری بر این باور بودند که چنین فرضیه ای با قد و قامت او سازگار نیست. او انسان بسیار محتاط و محافظه کاری بود که تمایلی به جنگیدن با سنت های کهن نداشت و می ترسید که با انتشار دیدگاههای خود جهان مسیحیت را با خود دشمن کند
مطلب مرتبط
چگونه رشد مو را افزایش دهیم؟داروین جوان در ابتدا جذب الهیات شد اما در جریان یک سفر اکتشافی فرصتی برایش فراهم شد که فارغ از قید و بندهای ویکتوریایی به تجربه طبیعت از نزدیک بپردازد. در بازگشت الهیات را کنار گذاشته و
تصمیم می گیرد خود را یک سره وقف علم کند
او اکنون در دهه سوم عمر خود به ازدواج هم فکر می کرد. هنوز کسی به زندگی او راه نیافته بود و در یک کوشش برای نظم دادن به ذهن خود در یک جدول دو ستونی مزایا و معایب ازدواج را می نویسد. از نظر او معایب ازدواج روشن بود. او وقت کمتری برای مطالعه و تحقیق می داشت و نمی توانست به باشگاه نجیب زادگان برود و بدتر از همه باید وقت خود را در مصاحبت با خانواده همسرش تلف می کرد و مخارج خانواده به او اجازه خرید کتاب نمی داد. در مورد سودهای ازدواج هرچه کرد نتوانست چیزی بنویسد. تنها توانست به این نتیجه برسد: از داشتن سگ بهتر است!
این جدول دو ستونی در جولای 1837 نوشته شد داروین خبر نداشت که تنها چند ماه بعد در دام عشق دختر خاله خود "اما ووجوود" می افتد. در نوامبر همان سال به "اما" پیشنهاد ازدواج می دهد. از ان پس او هر روز با بی تابی منتظر رسیدن پستچی بود تا شاید نامه ای از امای عزیز داشته باشد. خواب و خوراک از وی گرفته شده و مشتاقانه در انتطار رسیدن روز ازدواج بود. باشگاه، دوستان و کتابها به کلی فراموش شدند. پس از ازدواج انها صاحب ده فرزند شدند که هفت تای انها به سن بلوغ رسیدند
داروین خود از تغییرخود اگاه بود. چند هفته پیش از ازدواج در دفتر خود چنین می نویسد: "در ذهن یک مرد وقتی زنی را دوست دارد چه می گذرد؟ این یک احساس کور است. چیزی شبیه احساس جن-سی. ایا عشق به عنوان یک احساس از احساسات دیگر متاثر می شود؟
داروین در اخرین صفحات کتاب «منشا انواع" چنین می نویسد: من در اینده دور میدانهای گسترده ای را برای پژوهشهای مهم می بینم. روانشناسی بر یک اساس تازه استوار خواهد شد که به اکتساب ضروری هر توان ذهنی از منظر تحولی و تکاملی می نگرد و بر منشا انسان و تاریخ تکوین او نور می تاباند.
به اعتفاد داروین هیجانات را باید براساس عملکردشان شناخت. پس به جای اینکه بپرسیم عشق چیست جا دارد که بگوییم عشق در خدمت چه چیزی است؟ یا انکه عشق چه می کند؟
عشق همانند هر ویژگی دیگر که در خدمت سازگاری موجود زنده است احساسی است که چرخ داروینی تنوع، بقای اصلح و تولیدمثل را روغنکاری می کند. از منظر تکاملی عشق یک نوع سازگاری یا مجموعه سازگاریها به منظور حل مشکل بقا و تولیدمثل است
به عبارت دیگر هرگاه عشق نبود انسان به واسطه نیروی خردی که او را از حیوانات دیگر جدا می کند می توانست از زیربار ازدواج و تولیدمثل شانه خالی کند. حیوانات جفت گیری را به شکل برنامه ریزی شده و غریزی انجام می دهند اما انسان این توان را دارد که در برابر غریزه خویش عصیان کند. طبیعت این حقه را برای بقای نوع انسان سوار کرده است!
