خرید از سراسر دنیا


» عذاب وجدان خیلی هم بد نیست؟

عذاب وجدان خیلی هم بد نیست؟

عذاب وجدان خیلی هم بد نیست؟


شاید فکر کنید مهمترین دلیل عذاب وجدان ما انسان ها اشتباهات و گناهان ماست... اشتباهاتی که در گذشته مرتکب شده ایم ممکن است تا ابدالدهر ما را بیازارد. و هر بار که به آن می اندیشیم ممکن است موجب پریشانی، دلهره، ناراحتی و از همه بدتر عذاب وجدان ما شود. "


عذاب وجدان بد نیست. محکمه ای ست که خودمان را قضاوت و محاکمه میکنیم و معمولا رای مثبت به خودمان نمی دهیم. در واقع بازنده حتمی دادگاه خیالی خود میشویم. "


واقعا عذاب وجدان بد نیست. ابزار هشدار دهنده ای ست برای تنبیه خویش در نقطه ی فعلی، و پیشگیری از مرتکب نشدن به گناهان بیشتر؛ اما با این وجود اشکال کار در کجاست؟

آیا مدیتیشن می تواند افکار منفی را از بین ببرد؟ مطلب مرتبط آیا مدیتیشن می تواند افکار منفی را از بین ببرد؟

اجازه دهید با مثال به اشکال اصلی بپردازم. فرض کنید من از روی عصبانیت به شما بی احترامی کردم. پس از فروکش شدن خشم متوجه اشتباهم شده از شما عذر خواهی کردم و شما نیز مرا بخشیدید. عذاب وجدان به موقع به کمک من آمد و اسباب پوزش من را فراهم کرد و سریع عذرخواهی کردم. اگر عذاب وجدان نبود شاید فکر میکردم که حق با من است و هر چه گفته ام مستحق شنیدنش بوده اید.

تا اینجای کار خوب پیش رفتیم. و عذاب وجدان کمکمان کرد. اما دلیلی ندارد هر از چند گاهی حادثه را در ذهن خود مجسم کرده، دوباره خود را محکوم و دوباره خود را تنبیه کنیم. این موجب آزار و اذیت ماست. با این کار به روح خود هر از چند گاهی زخم میزنیم. و موجبات آزردگی خاطر بیش از حد مان را فراهم میکنیم. چرا فکر میکنید که ریاضت کشیدن ثواب دارد؟ چرا خوشبختی و سعادت غایی و نهایی را در ریاضت کشیدن، غصه خوردن و محکوم کردن خودتون می دونید؟ بابت هر خطا و گناهی فقط یکبار خودمونو محکوم کنیم کافیه....


نکته ی بعدی اینه که ما از طریق آزمون و خطا و ارکتاب گناه و اشتباه می آموزیم. مهمترین ابزار یادگیری و انجام کار درست، اشتباه کردن خطا کردن و انجام کار به روش غلطه... و پس از اینکه به اندازه ی کافی خطا کردیم از اشتباهات درس گرفته و کار درست رو انجام میدیم و در نهایت همه ی اینها موجبات رشد و تعالی و پیشرفت ما رو فراهم میکنه... البته هیچ عمدی در انجام کارها به روش غلط وجود نداره... اما آموزش ندیدن و بی تجربگی ما باعثشه... تا اینکه پخته میشیم و میریم جلو...

اما بشر نمیتونه به حدی برسه که دیگه مرتکب هیچ اشتباهی نشه... چون رده های بالاتر و پیچیده تری وجود دارن که باز نیاز به آزمون و خطا داره... در واقع اگر قرار باشه همیشه رشد کنیم و سطح مون را بالا ببریم باید با چالش ها، اشکالات و مشکلات جدیدی مواجه بشیم که ممکنه هیچ تجربه ی مشابهی توشون نداشته باشیم و باز مجبور بشیم کلی خطا و اشتباه انجام داده تا بتونیم از پسش بر بیاییم...

این موارد در کلیه ابعاد زندگی خودشونو نشون میدن‌. چه در جایگاه یک معلم، مخترع، پزشک، پدر، مادر، دانشجو و... همه باهاش درگیرن...‌ و هیچ شخص و جایگاهی وجود نداره که کامل و فاقد ایراد باشه و همه در جهت بهبود دارن قدم بر میدارن.... یادگیری از طریق آزمون و خطاهای شخصی (تجربه) و یا تجربیات و خطاهای دیگران (علم) تنها ابزار بالا کشیدن بشریته و هیچ روش دیگری وجود ندارد.

از طرفی عمر بشر کوتاهه، و بهتره به جای اینکه دچار عذاب وجدان شده و دست از تلاش بکشیم، از گناه و خطاهای خودمون درس گرفته و راهمون رو ادامه بدیم. وگرنه درسی که از خطامون گرفتیم در صورت بلا استفاده موندن هیچ فایده ای برامون نخواهد داشت. تلف کردن وقت خودش گناه بزرگیه و زمان تنها سرمایه بشریته که بسیار محدوده... (قبل از به پایان رسیدن زندگی تون متوجهش میشید که چقدر کوتاهه)... پس وقت رو از دست ندید و بلافاصله پس از یادگیری از اشتباهاتتون دست به کار بشید...


نکته بعدی توهمی ست به نام کمال.... انسانهای زیادی سالیان ساله که به دنبال رسیدن به کمال هستند. یعنی نقطه ای که اگه بهش برسی دیگه هیچ اشتباهی رو مرتکب نمیشی و هیچ گناهی نخواهی کرد... کمال مدینه ی فاضله ای ست که مسافران زیادی داره... اما توهمه... چون هیچ چیز کاملی در دنیا وجود نداره... و براحتی بهتون ثابت میکنمش... اما چرا میخوام بهتون ثابت بکنم؟ چون نمیخوام خودتونو دچار این توهم کنید... (توهم چیه: توهم چیزی ست که حقیقت ندارد، ولی ما اصرار داریم که حقیقت دارد.)


و اما اثبات حقیقت نداشتن و توهمی بودن رویای رسیدن به کمال: اگر کمال=n باشد، پس بنابراین چیزی بزرگتر و کامل تر از n وجود ندارد ولی ما همیشه n+1 داریم... و میدانیم که n+1 همیشه بزرگتر است از n حتی اگر n بی نهایت باشد... (این فرمول مورد تایید تمامی ریاضیدانان و فلاسفه جهان است....) همیشه نسخه بهتری از آخرین ورژن یک گوشی وجود دارد، کتاب بهتری که نوشته نشده، رکوردی که بزودی میشکند و... کمال در حقیقت محدودیت محض است.. وقتی فرض کنیم کاملیم، در واقع پذیرفتیم و با خود پیمان بستیم که هرگز از این فرارتر نخواهیم رفت..


علیرضا رفیعی


تگ ها :   عذاب وجدان

بازدید سایت خود را میلیونی کنید
فرم ارسال نظر


مطالب پیشنهادی از سراسر وب




  فروش تجهیزات ویپ   |   تهران وکیل   |   گردشگری ارم بلاگ   |   مشاور ایرانی در لندن  


آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین مطالب مجله


روی خواسته هات هیپنوتیزم شو! (80% تخفیف+هدیه ویژه) روی خواسته هات هیپنوتیزم شو! (80% تخفیف+هدیه ویژه) مشاهده